Święta Bożego Narodzenia 1928 (2023)

[Dymitr Kartoliński]

Wigilia Bożego Narodzenia
17:00 Rozpoczęcie wieczerzy.
19:00 Wspólne śpiewanie kolęd
23:00 Przejazd saniami do kościoła w Sołucku
00:00 Udział w Pasterce
01:30 Powrót saniami do dworku

Boże Narodzenie
08:00 Śniadanie
11:00 Przejazd saniami do kościoła w Sołucku
12:30 Powrót saniami do dworku
13:30 Obiad
15:00 Spacer po okolicy
19:00 Wieczerza

Drugi dzień Świąt
08:00 Śniadanie
11:00 Wspólne śpiewanie kolęd
13:30 Obiad
15:00 Spacer po okolicy
19:00 Wieczerza

[Dymitr Kartoliński]

[Dymitr Kartoliński]

[Dymitr Kartoliński]

[Dymitr Kartoliński]

[Stanisław Kartoliński]

Kartoliński, Stanisław i Julia przybyli do dworku tuż po porannej Mszy Świętej.

[Dymitr Kartoliński]

[Julia Edyta Wolińska-Kartolińska]

Cicha noc, święta noc,

Pokój niesie ludziom wszem,

A u żłóbka Matka Święta

Czuwa sama uśmiechnięta

Nad dzieciątka snem,

Nad dzieciątka snem.



Cicha noc, święta noc,

Pastuszkowie od swych trzód

Biegną wielce zadziwieni

Za anielskim głosem pieni

Gdzie się spełnił cud,

Gdzie się spełnił cud.


Cicha noc, święta noc,

Narodzony Boży Syn

Pan Wielkiego majestatu

Niesie dziś całemu światu

Odkupienie win,

Odkupienie win.


Cicha noc, święta noc,

Jakiż w tobie dzisiaj czas

W Betlejem dziecina święta

Wznosi w górę swe rączęta,

Błogosławi nam,

Błogosławi nam.

[Julia Edyta Wolińska-Kartolińska]

Do szopy, hej pasterze,

Do Szopy, bo tam cud!

Syn Boży w żłobie leży,

by zbawić ludzki ród.



Śpiewajcie Aniołowie,

pasterze, grajcie Mu.

Kłaniajcie się Królowie,

nie budźcie Go ze snu.



Padnijmy na kolana,

to Dziecię to nasz Bóg,

Witajmy swego Pana;

wdzięczności złóżmy dług.


Śpiewajcie Aniołowie,

pasterze, grajcie Mu.

Kłaniajcie się Królowie,

nie budźcie Go ze snu.


O Boże niepojęty, kto

pojmie miłość Twą?

Na sianie wśród bydlęty,

masz tron i służbę swą.


Śpiewajcie Aniołowie,

pasterze, grajcie Mu.

Kłaniajcie się Królowie,

nie budźcie Go ze snu.


On Ojcu równy w Bóstwie

opuszcza niebo swe

A rodzi się w ubóstwie

i cierpi wszystko złe


Śpiewajcie Aniołowie,

pasterze, grajcie Mu.

Kłaniajcie się Królowie,

nie budźcie Go ze snu.


Bóg, Stwórca wiecznej chwały,

Bóg godzien wszelkiej czci,

patrz, w szopie tej zbutwiałej,

jak słodko On tam śpi.


Śpiewajcie Aniołowie,

pasterze, grajcie Mu.

Kłaniajcie się Królowie,

nie budźcie Go ze snu.


Jezuniu mój najsłodszy,

Tobie oddaję się.

O skarbie mój najdroższy,

racz wziąć na własność mnie.


Śpiewajcie Aniołowie,

pasterze, grajcie Mu.

Kłaniajcie się Królowie,

nie budźcie Go ze snu.

[Julia Edyta Wolińska-Kartolińska]

Lulajże Jezuniu, moja Perełko,
Lulaj ulubione me Pieścidełko.


Lulajże Jezuniu, lulaj, że lulaj,
A ty go matulu w płaczu utulaj.


Lulajże Jezuniu, lulaj, że lulaj,
A ty go matulu w płaczu utulaj.


Zamknijże znużone płaczem powieczki,
Utulże zemdlone łkaniem usteczki.


Lulajże Jezuniu, lulaj, że lulaj,
A ty go matulu w płaczu utulaj.


Lulajże Jezuniu, lulaj, że lulaj,
A ty go matulu w płaczu utulaj.


Lulajże Jezuniu, lulaj, że lulaj,
A ty go matulu w płaczu utulaj.


Lulajże Jezuniu, lulaj, że lulaj,
A ty go matulu w płaczu utulaj

[Julia Edyta Wolińska-Kartolińska]

Ach ubogi żłobie,
Cóż ja widzę w tobie?
Droższy widok niż ma niebo,
W maleńkiej osobie,
Droższy widok niż ma niebo,
W maleńkiej osobie.
Zbawicielu drogi,
Jakżeś to ubogi,
Opuściłeś śliczne niebo,
Obrałeś barłogi

Czyżeś nie mógł Sobie,
W największej ozdobie,
Obrać pałacu drogiego,
Nie w tym leżeć żłobie?

Gdy na świat przybywasz,
Grzechy z niego zmywasz,
A na zmycie tej sprośności,
Gorzkie łzy wylewasz.

[Julia Edyta Wolińska-Kartolińska]

Anioł pasterzom mówił:
Chrystus się wam narodził
w Betlejem, nie bardzo podłym mieście.
Narodził się w ubóstwie
Pan waszego stworzenia.
Chcąc się dowiedzieć tego
poselstwa wesołego,
bieżeli do Betlejem skwapliwie.
Znależli dziecię w żłobie,
Maryję z Józefem.

Taki Pan chwały wielkiej,
uniżył się Wysoki,
pałacu kosztownego żadnego
nie miał zbudowanego
Pan wszego stworzenia.

O dziwne narodzenie,
nigdy niewysławione!
Poczęła Panna Syna w czystości,
porodziła w całości
Panieństwa swojego.

Już się ono spełniło,
co pod figurą było:
Arona różdżka ona zielona
stała się nam kwitnąca
i owoc rodząca.

Słuchajcież Boga Ojca,
jako wam Go zaleca:
Ten ci jest Syn najmilszy, jedyny,
w raju wam obiecany,
Tego wy słuchajcie.

Bogu bądź cześć i chwała,
która byś nie ustała,
jako Ojcu, tak i Jego Synowi
i Swiętemu Duchowi,
w Trójcy jedynemu.

[Julia Edyta Wolińska-Kartolińska]

Bóg się rodzi, moc truchleje:
Pan niebiosów obnażony.
Ogień krzepnie, blask ciemnieje,
Ma granice Nieskończony:
Wzgardzony okryty chwałą,
Śmiertelny Król nad wiekami;
A Słowo ciałem się stało
I mieszkało między nami.

Cóż masz, niebo, nad ziemiami?
Bóg porzucił szczęście swoje,
Wszedł między lud ukochany,
Dzieląc z nim trudy i znoje,

Niemało cierpiał, niemało,
Żeśmy byli winni sami,
A Słowo ciałem się stało
I mieszkało między nami.

W nędznej szopie urodzony,
Żłób Mu za kolebkę dano.
Cóż jest, czym był otoczony?
Bydło, pasterze i siano;

Ubodzy! Was to spotkało,
Witać Go przed bogaczami,
A Słowo ciałem się stało
I mieszkało między nami.

Potem i króle widziani
Cisną się między prostotą,
Niosąc dary Panu w dani:
Mirrę, kadzidło i złoto;

Bóstwo to razem zmieszało
Z wieśniaczymi ofiarami,
A Słowo ciałem się stało
I mieszkało między nami.

Podnieś rękę, Boże Dziecię!
Błogosław Ojczyznę miłą!
W dobrych radach, w dobrym bycie
Wspieraj jej siłę swą siłą,

Dom nasz i majętność całą
I wszystkie wioski z miastami!
A Słowo ciałem się stało
I mieszkało między nami.

[Julia Edyta Wolińska-Kartolińska]

Bracia, patrzcie jeno, jak niebo goreje,
Znać, że coś dziwnego w Betlejem się dzieje.
Rzućmy budy, warty, stada,
Niechaj nimi Pan Bóg włada,
A my do Betlejem, a my do Betlejem, do Betlejem.
Patrzcie, jak tam gwiazda światłem swoim miga!
Pewnie do uczczenia Pana swego ściga.
Krokiem śmiałym i wesołym
Spieszmy i uderzmy czołem
Przed Panem w Betlejem.

Wszakże powiedziałem, że cuda ujrzymy:
Dziecię, Boga świata w żłobie zobaczymy,
Patrzcie jak biednie okryte,
W żłóbku Panię znakomite
W szopie przy Betlejem.

[Julia Edyta Wolińska-Kartolińska]

Do szopy, hej pasterze,
Do Szopy, bo tam cud!
Syn Boży w żłobie leży,
by zbawić ludzki ród.
Ref.: Śpiewajcie Aniołowie,
pasterze, grajcie Mu.
Kłaniajcie się Królowie,
nie budźcie Go ze snu.

Padnijmy na kolana,
to Dziecię to nasz Bóg,
Witajmy swego Pana;
wdzięczności złóżmy dług.

Ref.: Śpiewajcie...

O Boże niepojęty, kto
pojmie miłość Twą?
Na sianie wśród bydlęty,
masz tron i służbę swą.

Ref.: Śpiewajcie...

Jezuniu mój najsłodszy,
Tobie oddaję się.
O skarbie mój najdroższy,
racz wziąć na własność mnie.

Ref.: Śpiewajcie...