Rozprawa I/1916 [L. Dalkowski vs. H. A. Kartoliński]

[Władysław Zarzecki]

Postępowanie przeciwko Henrykowi Adamowi Kartolińskiemu, wszczęte na wniosek Ludwika Dalkowskiego złożony w dniu 27 grudnia 2022 (1916).

Rozpoznanie stanu prawnego:
Henryk Adam Kartoliński oskarżony jest o popełnienie czynu zabronionego podlegającego pod art. 57 Kodeksu Karnego:

Art. 57
§ 1
Kto pomawia inną osobę, instytucję lub zrzeszenie, choćby nie mające osobowości prawnej, które mogą poniżyć je w opini publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności,
podlega karze aresztu do lat 2 i grzywny.
§ 2
Kto dokonuje zniesławienia urzędnika podlega karze grzywny.
§ 3
Kto obraża godność osobistą innej osoby w jej obecności, albo choćby pod jej nieobecność, lecz publicznie lub w zamiarze, aby obraza do osoby tej dotarła,
podlega karze aresztu do roku lub grzywny.

Na podstawie art. 11 Ustawy o sądownictwie rozprawa zostaje otwarta.

Wzywa się Ludwika Dalkowskiego do przedstawienia oskarżenia i stanowiska w sprawie.

[Ludwik Dalkowski]

Wysoki Trybunale Królewski, nazywam się Ludwik Dalkowski i chciałbym oskarżyć Henryka Adama Kartolińskiego o publiczne zniesławienie mnie.
Przytoczę tutaj słowa, które padły publicznie podczas posiedzenia Rady Narodowej:

Komisja Śledcza jest potrzebna ale do zbadania które obce państwo finansuje działania Panów Zarzeckiego i Dalkowskiego!

Autorem tych słów jest właśnie Henryk Adam Kartoliński. Będąc osobą publiczną a zarazem urzędnikiem państwowym zostało zszargane nie tylko dobre imie jako osoby prywatnej ale również członka Dworu Królewskiego, reprezentanta Jego Królewskiej Mości i całego Królestwa Turetii. Zarzucono mi działanie na rzecz obcego wywiadu w zamian za przyjmowanie korzyści majątkowych. Opinia taka może zaszkodzić nie tylko mi ale również całej Turetii.
Mając powyższe na uwadze proszę o wymierzenie najwyższej przewidzianej w Kodeksie Karnym kary oraz domagam się publicznych przeprosin oraz wypłaty rekompensaty w wysokości 800 000KT zadość uczynienia za poniesione straty moralne oraz wizerunkowe.

[Władysław Zarzecki]

Dziękuję. Trybunał Królewski poczuwa się do obowiązku poinformowania, że zgodnie z art. 35 Konstytucji Królestwa Turetii wyroki wydawane są w oparciu o ustawę Kodeks Karny, która nie przewiduje innych kar, niż kara śmierci, kara banicji, areszt oraz więzienie ani innych środków karnych, niż kara pozbawienia praw publicznych i obywatelskich, zakaz zajmowania urzędów publicznych, konfiskata majątku oraz kara grzywny. Niezależnie od wyroku, Trybunał Królewski nie ma więc podstawy prawnej do nakazania publicznych przeprosin ani wypłaty rekompensaty.

Teraz o wypowiedź proszony jest oskarżony, Henryk Adam Kartoliński.

[Stanisław Kartoliński]

Proszę o dopuszczenie mnie do rozprawy jako pełnomocnik Księcia Henryka Adama Kartolińskiego.

[Henryk Adam Kartoliński]

Proszę o możliwość reprezentowania mnie przez Kanclerza Stanisława Kartolińskiego.

[Władysław Zarzecki]

Trybunał Królewski przyjął do wiadomości udzielone pełnomocnictwo. Dopuszcza się Stanisława Kartolińskiego do reprezentowania oskarżonego w rozprawie.

[Stanisław Kartoliński]

Dziękuję za przyjęcie pełnomocnictwa.
Wysoki Trybunale,Prezesie Trybunału, Sędziowie Trybunału. Mój bratanek Książę Henryk Adam Kartoliński nigdy nie obraził Hrabiego Dalkowskiego, ani jako osobę publiczną ani jako urzędnika. Przytoczony cytat był odpowiedzią na szerzenie kłamstw w Radzie Narodowej. Hrabia Dalkowski manipulował informacjami, tworzył własne kłamstwa i rozpowszechniał je. Pomijanie prawdy godziło w dobre imię Królestwa Turetii i nie jest w żaden sposób wytłumaczalne. Dopiero po tym gdy ja sam pokazałem prawdę czarno na białym, hrabia Dalkowski zniknął wraz z swoimi teoriami. Książę Henryk Adam Kartoliński wskazał jedynie na słuszność powołania komisji śledczej co nie jest w żaden sposób równoznaczne z oskarżeniem o działanie dla obcego wywiadu. Jeśli Hrabia Dalkowski nie ma nic na sumieniu powinien sam zgłosić się, by taką komisję powołać. W celu odwrócenia uwagi złożył on jednak pozew do Trybunału Królewskiego.
Mając powyższe na uwadze proszę o uniewinnienie Księcia Henryka Adama Kartolińskiego.

[Henryk Adam Kartoliński]

Ja również proszę o uniewinnienie.

[Władysław Zarzecki]

Dziękuję. Czy ktoś ma jeszcze coś do dodania w sprawie? W przypadku braku wypowiedzi do jutra ze strony oskarżyciela, oskarżonego, jego pełnomocnika lub osób trzecich sędziowie Trybunału Królewskiego przejdą do orzekania.

[Stanisław Kartoliński]

Stanowisko nasze przedstawiliśmy, oczekujemy wyroku.

[Władysław Zarzecki]

Zamykam rozprawę. Sędziowie Maurycy Folkwarewicz i Kazimierz Sakowicz proszeni są o sformułowanie stanowiska. Na stanowisko oczekiwane będzie maksymalnie do 5 stycznia (czwartek) włącznie.

[Kazimierz Sakowicz]

Pan Henryk Adam Kartoliński nie zaprzecza wypowiedzeniu słowo, które obrażają Pana Dalkowskiego. Tych słów używa syn Króla, Książe, hrabia, Sekretarz Obrony Narodowej. Nie możemy dopuścić do powtórzenia się takiej sytuacji dlatego stwierdzam, że odpowiednią karą będzie pozbawienie wolności na 2 lata (wirtualne).

[Władysław Zarzecki]

WYROK
W IMIENIU KRÓLESTWA TURETII

dnia 7 stycznia 2022 (1917)

Trybunał Królewski, po rozpoznaniu sprawy karnej Henryka Adama Kartolińskiego:

I. uznaje oskarżonego za winnego stawianych mu zarzutów;
II. wymierza karę 7 dni realnych aresztu i karę 30 000 KT grzywny oraz nakazuje zapłatę zasądzonej kwoty na rachunek bankowy Ludwika Dalkowskiego w terminie maksymalnie 14 dni realnych od ogłoszenia wyroku.

/—/ Władysław Zarzecki
Prezes Trybunału Królewskiego

UZASADNIENIE

Trybunał Królewski uznał pomówienie o finansowanie działań oskarżyciela przez obce państwo za bezpodstawne, a zarazem narażające na utratę zaufania w opinii publicznej. Argumentacja pełnomocnika oskarżonego uznana została za nietrafną, ponieważ użyte sformułowanie (cyt.) „do zbadania które [pogrubienie: PTK] obce państwo finansuje działania Panów Zarzeckiego i Dalkowskiego” implikuje wprost, że jakieś państwo je finansuje, do zbadania pozostawiając jedynie kwestię, które to państwo. Słowa oskarżonego wykraczają więc poza stwierdzenie słuszności powołania komisji śledczej, wyczerpując znamiona zniesławienia.

Wzięte pod uwagę zostało stanowisko sędziego Kazimierza Sakowicza, przy obniżeniu proponowanej kary aresztu do minimalnej przewidzianej prawem długości oraz zamianie pozostałej części na karę grzywny zasądzonej na rachunek poszkodowanego jako tę, której zastosowanie również nakazuje art. 57 Kodeksu Karnego i która pozwala zadośćuczynić samemu poszkodowanemu przy wzięciu pod uwagi charakteru i wagi popełnionego czynu zabronionego.

W związku z powyższym, orzeczono, jak w sentencji.

[Jan Kartoliński]

Nie chciałbym wchodzić w kompetencje Sędziów ale czy kara 7 dni pozbawienia wolności nie jest za wysoka? Z powodu jednego postu pozbawiamy na cały tydzień mieszkańca dostępu do Turetii. Nie taka powinna być rola Trybunału. Nie wzięto pod uwagę żadnych okoliczności łagodzących.

[Władysław Zarzecki]

Trybunał Królewski związany jest prawem obowiązującym. Zgodnie z art. 15. §1 Kodeksu Karnego — niezależnie od woli sędziów — kara aresztu nie może być wymierzona na krócej, niż tydzień:

Art. 15
§ 1
Kara aresztowania trwa najmniej tydzień a najwyżej 5 lat.

Okoliczności łagodzące zostały wzięte pod uwagę, dlatego zastosowano najkrótszy możliwy czas aresztu. Prawo nie pozwalało również Trybunałowi na zupełne odstąpienie od wymierzenia kary aresztu, ponieważ w art. 57 §1 Kodeksu Karnego występuje spójnik „i”, wskazujący, że należy wymierzyć jednocześnie karę grzywny i karę aresztu, a nie tylko jedną z nich.

Wątpliwością, jaka może się tu potencjalnie pojawić, jest ta, czy użyte w Kodeksie Karnym sformułowania odnoszą się do kalendarza realnego czy wirtualnego (turetyckiego). Trybunał Królewski rozważył również tę kwestię i po przeprowadzeniu wykładni stwierdził, że jedyna możliwa interpretacja wskazuje na realne, a nie wirtualne tygodnie, miesiące, lata etc.

Po pierwsze, w praktyce prawnej funkcjonuje już takie rozumienie sformułowań odnoszących się do czasu — przykładem jest art. 7 Konstytucji Królestwa Turetii:

Art. 7. Kadencja Króla trwa sześć miesięcy.

Gdyby interpretować przepisy Kodeksu Karnego jako odnoszące się do czasu wirtualnego, zgodnie z zasadą interpretowania tak samo jednobrzmiących sformułowań analogicznie należałoby interpretować ten artykuł Konstytucji, co oznaczałoby, że kadencja Króla trwa, w przeliczeniu, pół miesiąca realnego. Stoi to w sprzeczności z praktyką konstytucyjną oraz z oczywistym zamiarem ustawodawcy.

Po drugie, w prawie turetyckim występuje odrębna kategoria czasu wirtualnego — w ustawie Prawo o funkcjonowaniu gospodarki znajdują się na przykład następujące przepisy:

Art. 18
(...)
2. Należność za dostarczone na targ ryby jest wypłacana właścicielowi statku w kwocie 3 000 KT za każdy rok wirtualny.

Art. 20
Statek handlowy za świadczone usługi transportu morskiego przynosi dochód w wysokości 8000 KT za każdy rok wirtualny.

System prawa Królestwa Turetii zna więc rozróżnienie na „rok” i „rok wirtualny”, analogicznie „miesiąc” i „miesiąc wirtualny”, „tydzień” i „tydzień wirtualny” etc. Tę pierwszą kategorię sformułowań, która występuje właśnie w Kodeksie Karnym, należy zatem rozumieć jako odnoszącą się w domyśle do lat, miesięcy, tygodni etc. realnych.

Nawiasem mówiąc, osobiście nie jestem wielkim zwolennikiem obecnego brzmienia art. 15 Kodeksu Karnego, podobnie, jak wielu innych obecnych w KK przepisów. Póki jednak on obowiązuje, wydanie wyroku łagodniejszego w zakresie kary aresztu byłoby działaniem contra legem.