Czesław Zienewski (1782-1802) - członek rodu Zienewskich. Od urodzenia związany z miastem Mikołajewo. W wieku 18 lat zamieszkał samotnie gdzie tworzył swoje obrazy. Nie utrzymywał kontaktów z rodziną. Przez dwa lata nie wychodził z mieszkania w centrum miasta. W 1802 roku popełnił samobójstwo. Dopiero po jego śmierci jego dzieła wyszły na światło dzienne.
Jabłonie - Czesław Zienewski
Odlatujące ptaki - Czesław Zienewski
Cztery pory roku - Czesław Zienewski
Sztorm - Czesław Zienewski
Tadeusz Bartosz Arkański (1821-1903) - urodzony w Turetogrodzie, Turetyjski malarz. Jego prace charakteryzuje się jako nowoczesną sztukę szkicu. Jest pochowany na cmentarzu w Mikołajewie.
Tadeusz Bartosz Arkański
Barok (prawdopodobnie z port. barroco – perła o nieregularnym kształcie, z wł. – dziwność, nietypowość) – główny kierunek w kulturze europejskiej, którego trwanie datuje się od końca XVI wieku do XVIII wieku. Nieoficjalny styl Kościoła katolickiego czasów potrydenckich, stąd pojawiające się jeszcze w połowie XX wieku zamienne określenia: „sztuka jezuicka” czy „sztuka kontrreformacyjna”. W odróżnieniu od humanizmu antropocentrycznego doby renesansu, barok reprezentował teocentryczny mistycyzm. W znaczeniu węższym, barok to jeden z nurtów literackich XVII wieku, koegzystujący z klasycyzmem i manieryzmem; od niego XX-wieczni badacze wyprowadzili jednak nazwę dla całej epoki.
Barok obejmował wszystkie przejawy działalności literackiej i artystycznej. U jego podstaw leżało twórcze przekształcenie renesansowego klasycyzmu w dążeniu do uzyskania maksymalnego oddziaływania na odbiorcę. Barok jest pojęciem bogatszym od manieryzmu, przede wszystkim, dlatego że konotuje nie tylko sam styl, ale jak dowodzą niektórzy badacze również procesy historyczne, spory filozoficzne i teologiczne oraz nastroje społeczne. Bogaty w zdobnictwo, pomysłowe rozwiązania i symbolikę styl architektoniczny, malarski i literacki baroku z założenia opierał się na ignacjańskiej zasadzie applicatio sensuum, polegającej na wykorzystaniu ludzkiej zmysłowości i erotyki do przekazania treści religijnych (stąd figury świętych w ekstazie czy wyrazy oblubieńczych uczuć, skierowanych do Chrystusa).
